Groeten uit Zwitserland!

Lieve mensen,

Wat vond ik het leuk om vele van jullie weer te zien. Het was allemaal erg kort, maar zeker een krachtig weerzien. Ik heb jullie eigelijk best gemist en dat gevoel komt boven borrelen nu ik hier in het prachtige Zwitserland zit. Nog 4 maanden te gaan en dan ben ik zeker langer dan 1 week in Hollandia.

Waar kun je mij bereiken?

Voor de mensen die langs willen komen of gewoon eens kaartje willen sturen

dit is het adres:

Hotel de la Paix

Rue de Village 99

1874 Champery

Zwitserland

Mobiel prive +41799121769

Hotel de la Paix

Na een hectische reis (continue rennen om op tijd te komen voor mijn vluchten) kwam ik donderdagmiddag aan in het hotel. Even handen schudden met mijn nieuwe collega's en hup meteen aan het werk: hotel op orde maken voor de eerste gasten op zaterdag. Het komt er gewoon hier op neer: knallen en gaan met die banaan. En het gaat eigelijk allemaal best goed.

Wonen

Samen met mijn 2 collega's deel ik een appartement. Ik heb lekker mijn eigen kamer en we delen de rest van de woning. Deboys haddenhet hele appartement al helemaal geboend, dus ik hoefde alleen maar mijn spullen uit te pakken. Jongens en meisjes, er zijn een paar slaapplaatsen (matrassen + bedding) hier, dus er kan gratis overnacht worden!

Sjoef die berg af

En zo ben ik echt die berg af gegleden. Het ging niet helemaal soepel maar die paar skilessen 15 jaar geleden hebben me wel iets opgeleverd. Met 12 skiegebieden kan ik voorlopig mijn lol op. De ultieme uitdaging is 'the wall' af te gaan, we zullen zien over een paar maanden......

Dan rest het mij alleen nog maar het volgende:

Allemaal hele fijne feestdagen en voor 2010: may all your wishes come true!!

Olga

The beauty of travelling

Nieuwsflits

26 november 2009, Papamoa - Nieuw Zeeland

Een dolfijn valt al een aantal dagen surfers lastig door hen van hun surfplank te beroven. Het beestje veroorzaakt hiermee grote ophef. De surfers zijn hierdoor gefrustreerd geraakt en zijn naar de polite gestapt. 'Als het beestje volhardt in zijn gedrag, dan zullen er gepaste maatregelen genomen moeten worden', aldus een woordvoerder van de politie.

Nou, het is toch niet te geloven he?! Misschien wordt de dolfijn nog wel voor de rechter gesleept haha

Introductie

Ik zal me even voorstellen by the way: mijn naar is Olga, Ol, Ollie, Olleke, Ollug, Olle en je hebt mij ruim 11 maanden geleden voor het laatst gezien . Af en toe ontvang je een bericht in je mailbox zoals deze. Gaat er al een belletje rinkelen? Juist, die Olga.

Op dit moment zit ik met mijn laptop op schoot met een heerlijk kiwi wijntje naast me en op de achtergrond hoor ik de derderende golven van de South Pacific Ocean. Ik realiseer me dat deze zin enige jaloezie opwekt, maar verplaats je eens in mijn situatie: het zit er over 1,5 week alweer op!

'Maar dan zie je ons weer', hoor ik je zeggen. Natuurlijk ben ik daar blij mee, ik verheug me er zelfs enorm op om iedereen weer te zien, maar ergens heb ik ook een treurig gevoel; het gevoel van jammerdathetalweerbijnavoorbijis - gevoel.

Nog 1 week te gaan dus. Voor jou duurt het nog 7 maanden. Dat is namelijk het aantal maanden dat ik achterloop met mijn blog. Shame on me!

Laat ik maar meteen van start gaan. Het wordt wel in vogelvlucht, want 7 maanden vol lullen betekent namelijk al gegarandeerd vierkante ogen.

Incredible India

En dat was het echt. Marcia, bedankt dat je gegaan bent, anders was ik er namelijk nooit naar toegegaan.

Als ik eraan terug denk dan krijg ik nog steeds een soort gevoel van 'ik-wil-nog-een-keer'. Het land is zo divers: heerlijk eten, prachtige natuur, de meest vriendelijke mensen en een interessante cultuur.

Het is heel indrukwekkend geweest om me in een land te begeven dat zo anders is dan de mijne. Je gaat echt terug in de tijd en de cultuur staat zo ver af van de onze. In de steden is het contrast het grootst: de koeien lopen letterlijk naast dikke vette BMW's. Men zegt altijd dat de eerste keer India een cultuurshock is en dat klopt. Ik kreeg de shock in Mumbai. Wij verbleven de eerste week in de toeristische wijk Colaba. Vrij westers: souvenierwinkels, al je grote kledingmerken, noem maar op. Maar zodra de nacht valt, zie je vrouwen met hun half naakte baby's op de straten slapen. Ik kan je vertellen dat je hart breekt als je dit ziet.

Naast de vele elende die je op de straten ziet, is Mumbai echt een super gave stad (net als de rest van India trouwens). Wat Mujmbai o.a zo geweldig maakt is dat je naar de duurste clubs en restaurants kunt zonder blut te raken. Het is zÓ betaalbaar en heel, heel goed van kwaliteit, daar kunnen wij in Nederland nog wat van leren.

De natuur is adembenedend en het landschap divers: in het zuiden is het tropisch en dus vochtig warm maar ga je naar het noorden dan zit je met een ski-jack aan op 4900 mtr hoogte de sneeuwtoppen van de Himalya te bewonderen. En ergens daar tussenin bevindt je je weer in Flinestone landschap. Je weet wel van die grote ronde rotsen die onmogelijk op elkaar gestapeld zijn (mischien lopen Fred en Barney er nog wel rond. Ik dacht wel een keer 'Wilma! I'm home' te horen, maar ik kan het mis hebben).

Lieve Rani is niet meer

Het mini dorpje Anagundi ligt middenin dit bizare landschap. Hier zijn we een week geweest. We verbleven in de plaatselijke bibliotheek wat teglijkertijd een homestay is. Elke ochtend werden we gewekt door onze pup Rani of door de kinderen van het dorp die in de bieb wilden. Jaha, je leest het goed. We hebben een puppy gehad in India.

Bij aankomst zagen we onderweg het beestje onbewegelijk in de berm liggen. Het leefde nog net aan. Dat kun je natuurlijk niet laten liggen.

Na een injectie van de dierenarts en veel melk drinken, leefde ze na een paar uur helemaal op. Aan het einde van ons verblijf hadden we gelukkig een heel goed tehuis voor haar gevonden: onze gids en zijn lieve familie waren grote dierenliefhebbers. Daar hebben wij haar met een gerust hart achter kunnen laten. Helaas kregen we naar een aatal weken het treurige bericht dat Rani door een straathond was doodgebeten. Moet eerlijk bekennen dat zowel Marcia als ik er erg verdrietig onder waren. Wat kun je je snel hechten aan zo'n beestje. We hebben alles gedaan wat we konden en meer kun je niet doen, toch?

Last but not least: de Himalay's

Over betaalbaar gesproken, wat zeg je hiervan: 9 dagen rondreizen in een Jeep inclusief prive kok, gids en chauffeur voor een bedrag van 250 Euro. En goed van kwaliteit hè. Ok, behalve de laatste 2 dagen, toen begon de jeep toch wel rare geluiden te maken. Maar deze heeft ook heel wat moeten voorduren. De wegkwaliteit is in de Himalaya's namelijk niet zoals wij dat kennen in Hollandia. Maar met een goede chauffeur als Pratab kom je overal veilig aan.

Stel je nou eens voor:

je zit op een berg op 4900 mtr. Hoogte, midden in het Himalaya gebergte. De zon schijnt en de lucht is strak blauwe. Naast je zit je 1 van je beste vriendinnen en samen kijk je naar de besneeuwde bergtoppenen. in de verte zie je zelfs nog een azuur blauw meer.

Klinkt dit geweldig, of niet? De Himalya's is toch wel iets dat je èèn keer in je leven gezien moet hebben. Als je de kans hebt, gaan met die banaan.

6000 kilometer: Perth naar Darwin

Na India een kort weekje Melbourne. Daarna ben ik naar Perth gevlogen om samen met een Quinten (backpacker uit Frankrijk) richting Darwin te rijden. Dit betekent 6000 km in de auto zitten en rode stof happen, maar daar tegenover staat witte lege stranden, turquoise gekleurde zee, prachtige natuurparken en wildlife.

Dit is Australie zoals je het je voorstelt: rood, kangaroes, krokodillen en heel, heel leeg. En dat maakt het zo indrukwekkend. Het enige verkeer dat je tegenkomt zijn road-trains (vrachtwagens van zo'n 30 meter lang), backpackers en the grey nomads (gepensioneerde Australiers in een camper). En we rijden allemaal van Perth naar Darwin of andersom. Het merendeel viert dus vakantie en dat is goed te merken aan de sfeer op de campings en de 24- hours rest area's langs de weg. Een praatje hier, een biertje daar, een paar kilo's vis kado etc. Op en top vriendelijkheid, voornamelijk onder de Aussie's.

Kissed on the cock by a fairy *

Neem nou bijvoorbeeld de eerste avond van onze trip: op het strand van Carnevon stonden we te vissen en ondertussen een praatje te maken met een local die hetzelfde stond te doen. Binnen een paar minuten stond ik met zijn hengel in mijn handen en had ik beet (no, don't think dirty now ;-), ik had beet van een dodelijke stingray. Dit is het soort vis waardoor de beroemde Australier Steve Irwin, door het hart is doodgestoken.

Na een vermoeiend gevecht met de vis gehad te hebben, nodigde de local ons uit voor nacht- speervissen en een biertje bij hem thuis. Zo gezegd, zo gedaan. Een super gezellige avond gehad. Dit is een indruk van de sfeer in West Australie. Helemaal geweldig toch?

*typische Australische uitspraak en betekent 'geluksvogel'

Final destination

Na ruim 1 maand door ruig Australie rijden komen we eindelijk in Darwin aan. Bij aankomst hebben we echt een overwinningsgevoel: 'Yes, we've made it!'. Eindelijk weer in de geciviliceerde wereld. Je komt onderweg namelijk niet veel tegen; het merendeel van de dorpje bestaat uit een benzinestation, bar, en een handjevol huizen.

In Darwin is het weer tijd om te werken. Als ik terugreken, en het was geen moeilijke optel som, heb ik nog maar 10 weken gewerkt dit jaar en ik zit nu al in de maand septeber. Niet slecht he?!

Dus na een paar avonden flink stappen, op zoek naar werk.

Tijdens mijn zoektocht stuitte ik op een advertentie 'Crew wanted for a boat trip to Gove'. Dit was nou precies waar ik naar op zoek was. Werken en ondertussen genieten van het mooie weer en uitzichten. Na een kort telefoongesprek bleek het echter te gaan om een betaalde boottrip van 2 weken. De deal: kleine bedrage voor het verblijf en eten. Na kennisgemaakt te hebben met de schipper Mick,was de deal gesloten. Samen met 2 duitsers, een brit en de australische schipper Mick vertrokken we een week later richting Gove.

Ik begrijp dat Gove niet direct een belletje doet laten rinkelen. Zelf heb ik het ook op Google earth op moeten zoeken. Het is een klein mijn-stadje in Arnhemland. Dit is Aboriginal gebied in de staat Northern Territory. Aantal inwoners: plus/minus 3000 incl. Aboriginal en meer mannen dan vrouwen. Volgens Mick d? ideale omstandigheden voor mij om aan werk te komen. En hij heeft niets gelogen. De dag van aankomst zijn we wat gaan drinken in de Jachthaven. Binnen 5 minuten had ik een kort gesprek met de manager en 10 minuten later had ik werk achter de bar.

Maar ik loop nu even op de feiten vooruit, want ik heb nog niets verteld over het leven op de boot.

Living on a cat

Na ruim een maand in een auto gewoond te hebben, ga ik nu luxe tegemoet. De boot is namelijk een catamaran van 14,5 meter lang en 10 meter breed, 6 slaapplaatsen en met alles erop en eraan.

Wat is het fijn om je backpack uit te kunnen pakken en je kleding op te bergen in je eigen kast en in een normaal bed slapen.... Heerlijk. Het enige wat even wennen is zijn de golven. Niemand is zeeziek geworden, maar soms staarden we met ons allen naar de horizon terwijl we onze kop in de wind hadden. Dé ingrediënten tegen sea sickness.

Wat doe je nou 2 weken lang op een boot?

Vissen, vissen, vissen, en vis eten. En nu maar hopen dat we geen haaien vangen. Om de spanning er een beetje in te houden, zijn we aan het begin van de boottrip een viscompetitie begonnen: wie vangt de meeste vis. And the winner is: Olga!

En zeg nou eerlijk, er is toch niets diervriendelijker (behalve het eten van geen vis), dan je eigen vis vangen en opeten. Wat heb ik zoal gevangen: snapper, coral trout, crayfish, cobia, travalli, queen fish en barramundi. En het heeft ons heerlijk gesmaakt.

Vissen tussen de krokodillen

De gemiddelde Australier vindt het een stoer verhaal als ik vertel dat we in een tinny (klein moterbootje) een creek zijn ingevaren om te gaan vissen. Dit klinkt opzich al heel stoer, als zeg ik hetzelf, maar zij vinden het stoer vanwege het feit dat er nogal wat krokodillen te vinden zijn in zo'n creek. Als je opeens een grote bruine moddervlek in het prachtig blauwe water ziet verschijnen, weet je dat je met een krokodil te maken hebt.

En hebben we dit gezien? Ja! Voordat we op missie gingen, kregen we van Mick nog wat geruststellende woorden mee:

'Let op dat je voordat het eb is de creek uit bent, want anders zit je vast met de boot en moet je deze naar het water slepen. Wanneer dit het geval is, hoef je alleen maar naast de boot te bliven lopen en dan zal een krokodil je niet aanvallen, want deze is - over het algemeen - korter dan de boot.'

Ter info: de boot was 2,5 meter lang.

Het land van de lange witte wolk

En nu zit ik - heelhuids - in Nieuw Zeeland. Dat kan ik trouwens niet van mijn lieve moeder zeggen. Zij heeft een paar dagen geleden haar pols gebroken. Alles gaat goed met haar, het is alleen behelpen met 1 arm minder. Zelf zegt ze dat de val niet helemaal gelukt is, want ze had eigenlijk haar been willen breken zodat ze langer hier kan blijven ;-) Je kunt hieruit opmaken dat, zowel zij als ik, het erg naar ons zin hebben.

Met mien pa

Zeven weken terug ben ik de reis begonnen met mijn vader. Ook met hem was helemaal geweldig. Alleen al het weerzien na 10 maanden.... Samen hebben we het grootste deel van het Zuideneiland bereist. Hij is 59 jaar maar nog op en top sportief: kayaken in Doubtful Sounds, Franz Josef gletsjer beklimmen, wandeltochten in de gure wind bij Mt. Cook, alleen een beetje jammer dat hij af heeft gezien van de bridge-swing in Queenstown. Aan een touwtje trekken en dan zo'n 30-40 meter naar beneden donderen, helemaal te gek toch?! Ok, ik begrijp dat niet iedereen hiervan houdt, alhoewel ik denk dat hij er best voor te porren is. Niet genoeg geport blijkbaar.

Dankjewel pa, ik heb het enorm genoten.

Met mien ma

Het is niet zo wild als het bovenstaande, behalve voor de wandeltochten. Er zaten een paar hele pittige tussen. Nadat we Peter op de ferry richting Wellington hebben gezet, zijn wij nog 1 week op het zuiden eiland gebleven. Marlborough Sounds en Abel Tasman National Park is als een ansichtkaart, zo prachtig. Azuur blauwe zee, lege witte stranden en om daar te komen rij je zig zaggend door prachtige bergen. Zucht.

Daarna op naar het noorder eiland verder. Je hoort bijna iedereen zeggen dat het zuider eiland mooier is dan het noorden. Nou, we zullen het beleven. Volgens mij is het appels met peren vergelijken. En dat vind ik nog steeds. Het zuiden is heel ruig met haar hoge bergen en fjorden en het noorden is heel tropisch en glooiender van landschap.

De wereld is eigenlijk niet eerlijk verdeeld. Nieuw Zeeland heeft bijna al het wonderschone dat de natuur in zich heeft. Neem nou Lake Taupo. Dit ligt in het hart van het noorden eiland en in vulcanisch gebied. Wandelen betekent dat je rondloopt tussen geisers en hot water pools. Het is echt een ervaring om daarin te zwemmen, maar heet! Therma la Mer kan hier niet tippen aan de schoonheid ervan.

Pssst Pssst, kom eens wat dichterbij het scherm.........we hebben namelijk een ontdekking gedaan en niet doorvertellen, want anders wil iedereen daar naar toe........Het gaat namelijk om een vergeten route tussen Stratfort en Taumarunui 'the Forgotten World Highway' genaamd. Deze world heritage route leid je door adembenemende natuur en pitoreske dorpjes. Er is nog iets heel opmerlijks te ontdenkken: je doorkruist namelijk de Republiek Whangamomona. Wist je niet hè?! Wil je weten hoe dat zit? Gewoon ff googlen.

Nu nog een weekje te gaan en wat gaan we nog doen: heerlijk relaxen in de Bay of Plenty en Coromandel en heel, heel veel lachen, want die ma van mij is a pretty crazy lady!

Dit was het voorlopig weer. De volgende keer ontvang je bericht vanuit Europa nl. Zwitserland!

Maar eerst HOLLAND. Als ik hieraan denk dan krijg ik al de kriebels in mijn buik. Ik heb zoveel zin om jullie allemaal weer te zien.......

Tot volgende week!

Kus, Olga

Tikken in Taj

Eindelijk hebben we een moment weten te vinden om de blog te schrijven. We zijn namelijk al die tijd op zoek geweest naar een plek waar we op ons gemak konden stilstaan bij alles wat we al hebben gemaakt en dat is de Taj Mahal in Mumbai geworden. Onder het genot van een high tea, life pianomuziek en uitzicht op de zee, hebben we het volgende voor jullie geschreven:

Daten in Delhi

Op 18 mei was het zover. Tussen alle naambordjes, taxichauffeurs en Indiase families staat Marcia Olga op te wachten op Delhi Airport. Het was een vrolijk wederzien, wat we bij aankomst in het hotel in Delhi wilden vieren met twee biertjes, de befaamde Indiase Kingfishers. Tot grote verbazing van Olga was Marcia's enthousiasme voor India in Delhi ver te zoeken. Na ruzie gemaakt te hebben met de Delhiaanse taxichauffeurs, hoteleigenaren en riksjarijders was Marcia compleet klaar met Delhi. Olga dacht dit te merken in Marcia's telefoongesprek met de roomservice. ' Could you bring us two Kingfishers? Oh you don't have. OK... THAN bring me a knife...'.

Gelukkig voor Olga en de persoon aan de andere kant van de lijn was dit mes bedoeld voor het bereiden van verse mango's :) en viel Marcia's boosheid nog enigszins mee. Ook gelukkig voor Olga (en Marcia) is Delhi een stad apart en is de rest van India echt zo Incredible als de reclamespotjes je doen geloven.

Het officiële startpunt: Varkala

Varkala is een relaxed kustplaatsje. Ons bamboohutje staat op de klif op een steenworp afstand van de zee. Hier verblijven we de eerste 6 dagen om - vooral lichamelijk - te acclimatiseren in het tropische klimaat van India.

Het is laagseizoen dus begeven we ons in het echte India. Elke dag meren de vissersboten op het strand aan om hun vangsten te verkopen aan o.a de locals. De mannen staan veelal te onderhandelen terwijl de vrouwen zich in sari's afkoelen in de zee. Zij hebben groot gelijk want het is echt ongelovelijk warm. De monsoon dreigt eraan te komen dus je kunt je voorstellen wat een vochtige hitte het is.

Na heerlijk genoten te hebben van de zee, vertrekken we samen met onze Duitse buurman Felix naar Allappuzha.

Backwaters, houseboat en Allappuzha

Allappuzha is een niet al te groot stadje maar het kent een kabaal van jewelste. Overal om je heen hoor je de toeters van auto's, riksja's, bussen, motors in alle gradaties; van een stevige honk tot een irritant riedeltje. En dit geldt voor het verkeer in heel India!

Voor Marcia niets nieuws maar Olga wist niet wat haar overkwam. Wat een gekkenhuis.

Varen door de backwaters

Het stadje is niet veel bijzonders, maar daar komen we ook niet voor. We zijn hier namelijk voor een overnachting op een houseboat. En het is letterlijk een huis (lees: klein paleis) op het water, zo groot en luxe. Het enige wat wij hoeven te doen is (weer) relaxen en genieten van de mooie uitzichten terwijl de boot door de backwaters tuft. Tijdens de tocht hebben we heel wat typische Indiase tafereeltjes gezien: zoals vrouwen die aan de waterkant kleding wassen en mannen die zich vrolijk baden. Tussen de palmbomen door verschijnen telkens Indiase dorpelingen in hun kleurrijke gewaden, die prachtig afsteken tegen de groene jungle.

Felix heeft genoten van ons gezelschap. Eindelijk medereizigers die een keer niet alleen maar praten over 'waar ben jij geweest, wat heb je betaald en waar ga je naar toe'. Ook wij vonden dit een verademing. Slap ouwehoeren is namelijk onze specialiteit, zoals jullie weten.

Jungle, spice garden, kathakali en meer in Kumily

Na afscheid genomen te hebben van Felix zijn wij naar Kumily vertrokken. Na 4 uur door prachtig groene heuvels gereden te hebben, arriveren we in het pittoreske Kumily. De Lonely Planet adviseert hotel Coffee Inn. En zij hebben gelijk. Dit keer nemen we zonder enige 'bargaining' de kamer. Deze is prachtig, ruikt naar vers hout (alsof je in een boomhut zit) en heeft een balkon met uitzicht over de jungle. En dit voor het luttele bedrag van 10 euro per nacht. Een logische keuze toch?!

We worden wakker en vallen in slaap met het geluid van apen (of was het Olga?), krekels en vogels op de achtergrond. Niet alleen de ligging en het hotel is prachtig, maar ook onze host Abhi moet even genoemd worden. Wat een schatje en die ogen! Was ie 10 jaar ouder dan had Olga haar droomman gevonden.

Bye bye Indian busses

Zoals de meesten van jullie weten is het verkeer in India ietwat anders dan dat wij in ons kikkerlandje gewend zijn. Een van de manieren om jezelf te vervoeren is per bus. Nou, dat hebben we geweten. De bussen rijden als een gekken, terwijl we maar weinig vertrouwen hebben in de kwaliteit van deze krakkemikkige voertuigen.

Tijdens onze rit naar een theeplantage vertikt onze buschauffeur te stoppen voor een puppy op de weg. Wanneer we vragen of hij het hondje heeft aangereden, begint hij met 'Neeeeee, neeeee'...maar geeft uiteindelijk toe het hondje te hebben aangereden. Wij schreeuwen 'Stop the bus!!! Stop!' Na een hoop kabaal stopt hij de bus en wij stappen uit om het hondje te zoeken. Gelukkig blijkt deze ongedeerd te zijn. Mede door deze ervaring en de staat waar in de bussen verkeren, is dit dan ook de eerste en meteen de laatste keer dat we ons met de bus vervoeren!

Abraham's Spice Garden, Kathakali en Olga met een zwaard

Op de fiets zijn we vertrokken naar Abraham's Spice Garden. Abraham is een bijzondere man, met z'n plukken zwarte haar die uit z'n oren steken. Hij weet enorm veel te vertellen over de kruiden in zijn plantage en laat ons van alles proeven. Leuk om ons te zien waar de kruiden uit de potjes in de keuken vandaan komen. Verder vermaken we ons deze dag met Kathakali (Indiaase dans) en Keralaanse martial art, waar Olga ook even aan heeft mogen proeven.

Tiger / Bizon Trail

Kumily grenst aan het Periyar Wildlife Sanctuary waar we een Tiger Trail trekking gemaakt hebben. Doel: olifanten en tijgers spotten. Resultaat: heel veel bizons, apen en wilde zwijnen,

Met een groep van 6 mensen en 3 guides zijn we ruim 1,5 dag de jungle in geweest. Na een stevige 25 km lopen en het zien van bizons, bizons.....bizons (wij stellen voor de naam te veranderen in Bizon Trail) en verschillende soorten apen, eindigen we bij onze kamp. Hier worden we warm verwelkomd met een kop chai en een heerlijk maal. Rondom het kamp is een diepe greppel gegraven. De enige echte bedreiging die we namelijk hebben zijn de olifanten maar gelukkig kunnen die niet springen (en de tijgers hier zijn banger voor jou dan jij voor hen).

Wat een prachtige ervaring, slapen in de jungle. Je hoort zoveel verschillende geluiden, je fantasie slaat er bijna van op hol. Zo ook de fantasie van Marcia, na het horen van spannende jungleverhalen van de gidsen (korte intermezzo voor oma van Marcia: het is een pikdonkere nacht en er zaten drie gidsen rond het kampvuur....), vond Marcia het erg spannend om het kamp te verlaten voor haar dringende behoefte. Terwijl Olga met een zaklamp op de uitkijk staat voor slangen en olifanten, zit Marcia te poepen. Dit heeft onze vriendschap zeker naar een nieuw niveau gebracht :)

De volgende ochtend hebben we nog een fikse wandeling gemaakt en zijn daarna terug gekeerd naar Kumily. Weliswaar een beetje teleurgesteld want we hebben alleen een stel rennende olifanten aan de overkant van het meer.... (èn geen tijgers!) gezien. But both our middle name is 'lucky' en daar stonden ze dan: 4 grote dikke olifanten met 2 kleintjes, op zo'n 50 meter van ons vandaan! Wow, wat is dat prachtig (en spannend!) om te zien van zo dichtbij!

Wat ons opgevallen was is dat een van onze guides op teenslippers de trekking (van in totaal zo'n 50 km) heeft gelopen. Na navraag vertelt hij ons dat hij zich geen fatsoenlijke schoenen kan veroorloven. De kosten hiervoor staan namelijk gelijk aan ongeveer 1 derde van zijn maand inkomen (en dat is ongeveer 30 euro). Omdat hij zo'n goede guide is geweest, hebben wij geld aan hem gegeven om schoenen te kopen met de voorwaarde dat hij deze komt laten zien na aankoop. Binnen 30 minuten stond hij voor ons met een big smile en een mooi paar schoenen. Hopelijk kan hij er lang van genieten (en hopelijk ruilt ie ze niet om voor sigaretten...).

We hebben alles gedaan wat Kumily ons te bieden heeft, dus vertrekken we naar Coonoor.

Mazzel in Coonoor

Voor de verandering verblijven we dit keer niet in een hotel maar in een tweede huis van een Indiaas gezin. We hebben hier een appartement plus dakterras voor onszelf met een uitzicht over de groene Nilgiri Hills. Niet slecht hè?!

Het hoogtepunt hier is onze dagtrip naar Ooty. Dit stadje is een populaire hill station waar de Indiase toerist naar toe gaat om de hitte te ontvluchten. Om daar te komen hebben we de beroemde Toytrain genomen. Dit is een klein, blauw stoomtreintje waar iedereen in gepropt wordt. De rit staat bekend om haar mooie uitzichten, maar dit is ietswat overrated. Wat de rit vooral bijzonder maakt zijn de Indiase mensen. Zodra we een tunnel in rijden begint jong en oud te gillen alsof zij in een achtbaan zitten. Erg hilarisch.

Omdat Ooty op 2240 meter hoogte ligt is het voor ons aangenaam koel. De Indiase toeristen denken hier echter anders over: bij aankomt doken zij allemaal, tot grote verbazing van ons, op de verkoper die warme truien en oorwarmers verkocht! 25 graden is voor sommigen onder ons blijkbaar reden om jezelf flink in te pakken...

BNers in India

Wie wil er nou niet op de foto met bekende Nederlanders? Maar dat wij ook in India herkend worden, hadden we nooit gedacht. Na bijna elke stap worden we gevraagd om op de foto te gaan met Indiase kinderen, mannen en zelfs hele families. Erg leuk allemaal maar wij hebben natuurlijk ook recht op onze rust ;-) Tegenwoordig vragen wij er geld voor (we moeten toch ergens een inkomen vandaan halen?!), echter heeft het ons nog niets opgeleverd en maken ze alsnog de foto's.

Als prinsessen in Mysore

We hebben ons appartement ingeruild voor een paleis. Ongeveer 1 eeuw geleden was het Green Hotel een vakantiepaleis voor Wodeyar prinsessen. Het is een elegant hotel en van alle luxe voorzien. Mooie aanleiding om hier te verblijven, maar wat ons het meeste aanspreekt is het eco - vriendelijke beleid plus het feit dat alle gemaakte winst naar goede doelen gaat. Daarnaast is het personeelbeleid zo ingericht dat zij enkel mensen aannemen uit een lage sociale klasse (lees kaste). Een mooie plek om te verblijven dus.

Een goed doel

Na aangenaam kennis gemaakt te hebben met de manager van het hotel, bood hij ons aan om een van de goede doelen te bezoeken. Zo gezegd zo gedaan. De volgende ochtend vroeg zaten wij in een riksja op weg naar een een school en opvang voor zwakbegaafde kinderen. De directeur is een bijzondere man. Na een boeiend verhaal over het ontstaan van deze non-profit organisatie, hebben we een rondleiding gekregen. Er wordt hier goed werk verricht: zowel kind als ouders worden erg goed opgeleid en begeleid. De kinderen leren ook van alles en nog wat te maken, van kleedjes tot kaarsen tot papieren zakken gemaakt van krantenpapier, wat bijdraagt aan hun zelfvertrouwen. Onder de indruk besluiten we flink inkopen te doen voor onze families en de gekochte waar naar Nederland op te sturen. En een pakketje opsturen in India is ook een hele ervaring op zich! Eerst moet het worden ingepakt met een stuk stof bij de kleermaker waarna je het pakketje pas naar het postkantoor kan brengen, alwaar je met wat lijm je douane-papiertje zelf op je pakketje plakt. Wonder boven wonder zijn ze aangekomen!

Koninklijk Mysore

De grootste attractie in Mysore is het imposante paleis van de Maharaja. Van binnen is het paleis pompeus en enigszins over the top, maar heeft het ons zeker de nodige 'oooh' en 'aaah' momenten bezorgd. In het weekend is het tussen 7 en 8 uur 's avonds geheel verlicht en verandert het paleis in een sprookjesachtige verschijning wat veel Indiase stelletjes aantrekt op zoek naar romantische kiekjes met z'n twee. Na het bezoek aan het verlichte paleis dineren we in restaurant Tiger Trail, wederom in een paleis, wat we afsluiten met een ritje in de zilverkleurige schommelbank. Wat een leven....

Als god in India versus struggle for life

Zoals jullie opvalt leven wij - samen met vele andere toeristen (hoewel er ook toeristen zijn die discussies voeren over twee rupees...) - als god(inn)en in India. We verblijven in de mooiste hotels, eten in goede restaurants en laten ons vervoeren per auto met privéchauffeur. Tegelijkertijd beseffen we ons dat het gros van de Indiase bevolking een ander bestaan leeft. Zeker wanneer we in direct contact komt met de bevolking merken we hoe bevoorrecht we eigenlijk zijn. Niet alleen vanwege de luxe die we ons kunnen veroorloven, maar ook vanwege het feit dat we überhaupt kunnen reizen ... en zeker voor zo'n lange tijd.

Een groot deel van de bevolking leeft in extreme armoede. Kleine lekkende hutjes waar hele families in gehuisd worden. Sommige gevallen zijn echt schrijnend. Zelfs die mensen die het naar omstandigheden goed hebben, bijvoorbeeld wanneer ze een baan hebben weten te bemachtigen in een hotel, zullen nooit zo'n reis kunnen maken als wij, niet in hun eigen land en al zeker niet in een ander land. Ondanks dat Indiase mensen vaak berusten in 'hun lot' en heel hard werken om er het beste van te maken, is het een land waarin veel kan veranderen. Gelukkig ontmoeten we ook personen die zich het lot van de mensen die het minder goed hebben aantrekken. Tijdens onze reis staan we vaak stil bij de extreme verschillen...maar beseffen we ook dat iedere rupee die we hier uitgeven hard nodig is om de economie draaiende te houden. Aan die gedachte moeten we ons dan maar vasthouden hier tijdens High Tea in het Taj.....

Dankjewel voor het lezen, lieve mensen en wordt vervolgd.

2 Dutchies in India

Jaha, wij zijn alweer 2 weken in India! En het is fantastisch. Jullie verwachten nu zeker een leuk stuk over al onze avonturen, maar daar moeten jullie nog even op wachten..... Heel binnenkort plaatsen we een blog met foto's. Dus nog even geduld a.u.b.

Times flyes when you are having fun!

Time flyes when your having fun!

Het is weer te lang geleden, I know...... ik heb het ook zo druk met het werk gehad!

Al die tijd dat ik in Melbourne ben geweest (en dat is zo'n 10 weken) heb ik als housekeeper in een hostel gewerkt. Dertig uur per week kamers schoonmaken en bedden opmaken, ik kan je vertellen het werk is doodelijk saai maar wel een goede workout! Samen met 3 andere backpackers houden wij de reputatie van ''Victoria's schoonste hostel van 2008' hoog. Vandaag is mijn laatste dag. Bij het afscheid heb ik van de manager een dikke kus en het compliment gekregen 'beste housekeeper' van Cooee hostel. Zo, die kan ik in mijn zak steken haha

Het leven in een hostel

Na ruim 10 weken werken en wonen in het hostel heb ik een soort thuis gevoel gekregen. Dit komt voornamelijk omdat er veel mensen voor een langere tijd in het hostel verblijven. De sfeer is er erg goed: samen eten, biertje drinken, filmpje kijken, potje pool, kortom erg relaxt allemaal. Er is regelmatig sprake van een spontaan feestje. Van de week bijvoorbeeld vierden 2 duitsers 'Happy Wednesday' en daar moet op gedronken worden natuurlijk!

Wanneer ik een dag vrij ben ga ik er opuit. Ik ben tenslotte aan het reizen, he?! Slechts een uurtje buiten de stad bevindt je je in mooi heuvelachtig landschap met veel wijngaarden, adembenemene coastlines en pitoreske dorpjes. De wijn? Lekker natuurlijk .... hik.

Torque is zo'n pitoresk dorpje. Hier is onlangs de Rip Curl geweest, dit is een wereldbekende surfcompetitie. Top surfers strijden om een prijs van maar liefst $60.000. Het is erg indrukwekkend hoe zij de golven berijden. Het ziet er best makkelijk uit eigenlijk. Zodra ik van India terug ben ga ik het ook maar eens proberen. Wie weet ben ik een natuurtalent... Ja! Zou zomaar kunnen, toch?

Great Ocean Road

Wat je niet mag overslaan als je in Melbourne bent, is Great Ocean Road. Samen met mijn collega Kate heb ik deze roadtrip gemaakt. Een prachtige route langs de zuid kust van Australie. De kustlijn is on-ge-lo-velijk spectaculair en de stranden onbewandeld. Je begeeft je echt op het randje van Australie. En, en.... ik heb eindelijk Australisch wildlife gezien. Een heleboel koala's, kangaroes en een echte Emu! Je weet wel zo'n vogel die op een struisvogel lijkt (de emu was te ver weg om er een fatsoenlijke foto van te maken, dus jullie moeten het maar van me aanmenen).

Melbourne, a city to life in

and a city that makes you fat!

Elke keer als ik in de stad loop word ik helemaal blij. Het doet me soms zelfs denken aan Amsterdam vanwege de trams. De stad staat bekent om haar vele restaurants, festivals, cafe's, live muziek en super gave suburbs. Er valt zoveel te ontdekken. Veel bars, restaurants en kleine winkeltjes in de binnenstad zitten verborgen in de 'hidden lanes'. Je zal echt de achteraf steegjes in moeten om ze te ontdekken. En de restaurants... zoveel en zo betaalbaar. In ieder geval elke dinsdag ga ik samen met een Elena - Canadeese vriendin - uit eten. Een van onze favoriete restaurants heet Banf. Hier hebben ze de lekkerste pizza's, vooral die met pompoen, feta en rozemarijn (voor maar 2 euro) zijn verrukkelijk.

Anyways, genoeg over eten. Even tijd voor reclame: een collega van mij speelt in The Good China Band. Een super leuke band. Klik op de link en oordeel zelf: http://www.myspace.com/thegoodchinaband

In een notendop de avonturen vóór aankomst in Melbourne (februari - 3 maart)

Samen met Ivan - de duitse italiaan - heb ik na Brisbane nog wat kleine surfstadjes aangedaan op de Oost kust. Maloolaba is een voorbeeld van zo'n surfstadje. Hier hangt de jeugd niet rond in een bushokje maar liggen ze in de zee op een surfplank. Het weer was niet al te best voor surfles, dus wij hebben gebodyboard. Dit is makkelijker dan surfen maar zeker net zo spectaculair. Een extra uitdaging is om je bikini broekje op z'n plaats te houden. Wat is de zee hier krachtig zeg! Ik begrijp wel hoe al die surfdudes aan zo'n mooi lijf komen. Na 5 keer tegen de golven in zwemmen was ik helemaal stuk en een spierpijn de volgende dag!

Wooffen

Om wat geld te besparen en voor de ervaring natuurlijk, hebben we besloten om te gaan wooffen op een organic farm in Nimbim (je weet wel dat hippie stadje). Wooffen houdt in dat je 3 à 4 uur per dag werkt tegen kost en inwoning. Goede deal toch? Opzich wel, totdat je ziet waar we gewoond hebben (zie foto's).

Op het moment dat we arriveerden was Stuart, onze werkgever, biologische hasj aan het maken. 'Gewoon om eens te proberen en hopelijk wat poen mee te verdienen', vertelde hij ons. Naast deze manier van inkomen runt hij nog een business 'Poeh compost toilets consultancy'. En waar heb ik mijn behoeften op moeten doen? Je raadt het al: buiten, midden op een grasveld in een compost toilet. Het vergt wat uitleg voordat wij er gebruik van mochten maken. Wc papier wordt verbrand (lucifers liggen naast de pot) en I.p.v doortrekken gooi je er wat bruin poeder in de plee dat het compost-proces bevordert. Dus....

Wat hebben wij voor werk gedaan: palmboompjes planten, onkruid wieden met een groot hakmes, onkruid wieden met een groot hakmes en onkruid wieden met een groot hakmes. Gelukkig voor ons hebben we slecht weer gehad, dus hebben we maar 2 uur per dag onkruid gewied met een groot hakmes. Na 6 dagen zijn we weer vertrokken, terug naar Sydney. Vanaf hier heb ik het vliegtuig genomen naar Hobart, Tasmanie.

Tasmanie

Na 1 maand gereist te hebben met Ivan besloot ik om weer alleen verder te gaan.

Zoals een echte backpacker, had ik nog niet echt een plan de la campagne op het moment van aankomst . Voor ideeen stapte ik het visitors center in. Waar ik al snel achter kwam is dat Tasmanie het beste te bereizen is per auto. Dat werd dus mijn plan, maar met wie ga ik reizen en hoe ontmoet ik iemand? Nou, ik heb het zo aangepakt:

Stap 1: je loopt wat rond en observeert de mensen

Stap 2: pikt daaruit een potentiele reispartner

Stap 3: ga daarnaast staan/zitten

Stap 4: ga een gesprek aan en achterhaal hem/haar reisplannen

Nog steeds een potenteeltje?

Stap 5: deel dit vervolgens mede en nodig de persoon uit om samen te reizen

Stap 6: drink een kop koffie of biertje om de plannen op elkaar af te stemmen

Stap 7: gaan met die banaan!

Mijn slachtoffer was Miriam, een echte Duitse dit keer. Binnen 5 minuten beloot ik voor haar dat zij samen met mij Tasmanie zou gaan bereizen. En wat een goede keuze! Zij was zo gek als een deur en erg easy going. Een goede match dus. In 5 dagen hebben we een rondje Tasmanie gereden. Achteraf was dit veel te kort, waardoor we veel te weinig hebben kunnen zien. Wat we gezien hebben was prachtig. Hier heb ik ook weer veel wildlife gezien, helaas lagen ze vrijwel allemaal dood langs de weg. Maar op een gegeven moment hadden we geluk; 2 grote wallabies renden midden op de weg. Door snelheid te minderen hebben we er een paar minuten lang naast kunnen rijden. Wow

Nog 2 nachtjes slapen

En dan vertrek in naar India. Samen met Marcia ga ik 2,5 maand rondreizen. We ontmoeten elkaar in Delhi en reizen de volgende dag af naar Trivandrum - zuid India. Ik heb geen idee wat me te wachten staat maar 1 ding weet ik zeker: het wordt een hele belevenis. So keep you posted!

Dikke kus, Olga

Daar ben ik dan

Daar ben ik dan! Als eerste hartstikke bedankt voor alle leuke reaties, ga vooral zo door zou ik zeggen!

Eerst even wat praktische zaken: mocht je behoefte hebben om mijn stem weer eens te horen, dankun je het volgende nummer bellen ( € 0,10 p/min ALLEEN vanaf een vaste lijn):

09007501050 0061432091589# (vegeet het hekje niet). Het tweede deel -vanaf 0061- is mijn mobiele nummer. We kunnen natuurlijk ook skypen: olgavanij

Ook heb ik een postadres:
TCP/ Olga van IJzendoorn 15528
428 George Street
2000 Sydney, NSW Australie

Nou, nu is debeurt aan mij....Ik ben er al bijna 5 weken, dus het is een redelijk lap tekst...
Waar ben ik nu? Ik zit nu in Brisbane, op een camping. Elke ochtend rond een uur of 6wordik gewekt door prachtig vogelgezang en vervolgensdoorde zon die me de tent uit brandt.Dus de dag begint over het algemeen lekker vroeg...

Sydney

Ruim 1 week geleden heb ik Sydney verlaten. Wat is dat een super stad! Dat wist ik al, maar nu weet ik het zeker.Drie weken lang heb ik in de stad rondgewandeld. De binnenstad is een echte cosmopolitan, het bruist er elke dag. Vooral in het weekend, dan gaan alle mooie mensen op stap en eindigen 'mooi'lamlazerus op straat. De lonley Planet heeft gelijk: de Aussies kunnen goed feest vieren.De suburbs hebben elk hun eigen sfeer vooralGlebe, Newtown and Balmain staan daar bekent om. Veel live muziek, verschillende culturen, leuke cafe's, kleine eettentjes, veel juppen en studenten. Je raadt het al, daar was ik voornamelijk te vinden.

Australia Day en Syney Festival

De tweede week van januari begon het Sydney Festival. Dit is vergelijkbaar als de Uitmarkt in Amsterdam, alleen duurt dit ruim 3 weken. Er zijn enorm veel (gratis) optredens in de stad. Zo heb ik o.a. Grace Jones gezien. Zij ziet er goed uit voor haar leeftijd, maar ze moet niet, zoals in een r&b videoclip, met haar billen gaan schudden. Een ander optreden dat ik gezien heb ikCat Empire, een Australische band.Hier eennummer om in dezelfde sfeer te komenhttp://www.youtube.com/watch?v=v-VOB8ajbzY&feature=related Tijdens zulke optreden of voorstellingen pakt iedereen een picknickmand en gaat heerlijk in het zonnentje genieten van muziek of show.Dit is een gewoonte die je snel overneemt. Dus overal waar we naar toe gaan, nemen we eten, bier en wijn mee. Zo ook op Australia Day (26 januari). Deze dag is vergelijkbaar met koninginnedag. Overal op straat is muziek en dansende mensen. Deze dag wordt in heel het land gevierd, maar eigenlijk weetde Australier niet eens precies wat er gevierd wordt die dag.Als echte toerist heb ik het nagezocht op wiki: zij vieren de dag dat de Britten zich settelden in de staat New South Wales (1788).Voor de aboriginalswasdit het begin van veel ellende. Langzamerhand gaanzij het nu ook beschouwenals een feestdag. Er treden elk jaar weer steeds meer aboriginals op en er wordt veel gediscusseerd om de situatie van hun te verbeteren.

Duiken (padi)

Ik heb niet alleen maar feest gevierd ;-), er is ook gestudeerd. Om optimaal van de Great Barrier Reef te kunnen genieten, heb ik besloten een duikcursus te volgen. Na 3 dagen theorieleren en online assessments, mocht ik het water in. De eerste ochtend in het zwembad en daarna 1,5 dag de zee in. Wat is dat indrukwekkend zeg! Cuddlefish (ongeveer 60 cm lang, 30 hoog) zwemt letterlijk voor je neus, een zeepaard van bijna 1 meter en seadragons.... Op een gegeven moment keek ik omhoog en zag dat een grote school knal gele vissen met ons mee zwom.Het leek wel alsof ik in de film Finding Nemo zat! Dit blijkt nog niets te zijn vergelekenmetGreat barrier reef, dus ik kan niet wachten......!

Blue Mountains

Slechts 2 uur het binnenland in rijden vanaf Sydney en je bevindt je in gigantische mooie natuur; de blue Mountains. Ik ben hier een aantal dagen geweest met een aantal mensen uit het vorige hostel. Veel mooi wandeltochten gemaakt. Waterfallen, canyons en heel veel eucalyptus bomen (deze ogen blauw, vandaar de naam Blue Mountains). Hoogtepunt was het abseilen en canyoning. Na een ochtend leren abseilen, zijn wij s'middags een canyoning ingegaan. Met onze wetsuit aan loop, spring en glij je door het water. De natuur was zo mooi, het leek wel een ansichtkaart. De afsluiter was 30 mtr abseilen in een waterval! Wel een beetje eng, maar he-le-maal te gek!

Myall National park, Armidale, Nimbin, Byron Bay en Brisbane

Na3 weken Sydney en omgeving, is het tijd om te gaan. Samen met Ivan, een Duitse -Italiaan die ik kenvanaf de eerste week, vertrekken werichting het noorden. Eerste stop was Myall National Park. Ook super mooi. We verbleven op een camping gelegen aan een meer. Het enige licht dat scheen was de maan. Niet slecht he? Vervolgens zijn we naar Armidale gereden. Ook op een camping gestaan. Een camping met alleen maar honden! Jaha, we hadden mazzel. Iedereen die er stond had 1 OF meer honden vanwege een hondenshow datzelfde weekend. Hier zijn we niet lang gebleven kun je begrijpen. De meest spannende mensen waren het trouwens ook niet.. Daarna zijn we naar Nimbin gegaan. Zijn jullie hier ook geweest Harry & Ingrid? Dit stadje is letterlijk blijven hangen in de hippie tijd. Dus je begrijpt wel wat men hier lekker vindt.... Er wordt je nog meer aangeboden op straat dan op de Zeedijk in Amsterdam! Mensen van middelbare leeftijd, die zo stoned als een kanarie, wiet, paddestoelen en 'cookies' aan je proberen te verkopen. Wat een gekke huis zeg! Veel backpacker komen en gaan pas weer weg na een aantal maanden. Twee dagen was voor mij genoeg, op naar Byron Bay. Byron is hartstikke toeristisch, maar ongelovelijk relaxt. Iedereen surf, body board of zwemt in de zee. S'avond lijkt het op het Vondelpark maar dan met ocean view: relaxen en picknickenop het strand met volle maan. Helemaal geweldig. Dit is wel een leventje hoor! Na Byron zijn we beland in Brisbane. Dit is de tweede dag, dus nog niet veel gezien. Het is een rustige stad vergeleken met Sydney. De sfeer voelt wel goed aan. Waarschijnlijk blijf ik hier nog een paar dag om mijn verjaardag te vieren.

Wildlife

Zoals je weet heeft Australie genoeg wildlife: kangaroes, emu's, koala's etc. Het enige wildlife dat ik tot nu toe gezien heb is een spin van 15 cm groot, wachtend op mij in de toilet... en een spin in mijn bh! De mensen die om mij heen stonden, waren het blijkbaar gewend, want ze waren niet echt onder de indruk van mijn reactie: 'aaaahhhhh'.De kangaroes en koala's zal ik vast nog wel tegenkomen.

Lotgenoten

Ondertussen ontmoet je veel lotgenoten. Ja lotgenoten. Wij backpackers hebben het maar zwaar te verduren: leven op budget, elke dag opnieuw bedenken wat je vandaag of morgen gaat doen en dan ook nog eens genieten! Het is wat, haha, dit had ik niet willen missen! Zo ervaarde ik het de eerste 2 dagen na mijn aankomst trouwens niet. Mijn 1e reactie was : 'wow, ik ben er!' en toen volgdede gedachte'ja, en nu?'. Op dat moment voelde ik me een klein beetje alleen aan de andere kant van de wereld. Gelukkig was het van korte duur. Het namelijk vrij lastig om alleen te zijn en veel 'lotgenoten' herkende het gevoel. De momenten van alleen zijn, zijn nu heerlijk...dit is zo'n dag. De hele dag een beetje internetten en leuke verhaaltjes schrijven. Hoop dat het goed gaat met jullie. Bedankt voor het lezen en totbinnenkort.

x Olga

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

olga